شیوع فلج بل ۲۰ تا ۳۰ در هر ۱۰۰ هزار نفر می‌باشد.

در زنان و مردان به میزان مساوی رخ می دهد ولی در زیر ۲۰ سال در زنان و در بالای ۴۰ سال در مردان شیوع بیماری بالاتر است.

شیوع در هردو سمت صورت مساوی است.

۷۰ درصد افراد فلج کامل دارند و ۳۰ درصد فلج ناکامل دارند.

شیوع فلج دوطرفه ۳ /. درصد است.

۹ درصد سابقه فلج بل قبلی را دارند.

۸ درصد مبتلایان سابقه خانوادگی فلج بل دارند.

ضعف در عضلات صورت در یک سمت ایجاد می شود و کشیدگی صورت به سمت سالم رخ می‌دهدواین موجب کج شدن صورت می شود.

افتادگی پلک و عدم توانایی در بستن پلک ،افتادگی لب و عدم توانایی در بستن لب ایجاد می‌شود و لبخند بیماران کج است.

اشک ریزش و سرازیر شدن آب دهان از طرف مبتلا رخ می‌دهد.

خشکی چشم و دهان و اختلال چشایی درفلج بل وجوددارد.

بیماران فلج بل حتی بدون درمان, بهبود نسبی خواهند داشت ولی استفاده از درمان روند بهبود را سریع تر و کامل تر می نماید.

درمانها شامل:

♦️کورتیکو استروئید های خوراکی: اثر بخشی این روش درمان زمانی مفید است که حین ۴۸ ساعت اول شروع بیماری بل آغاز شود.

♦️درمانهای ضد ویروس شامل آسیکلوویر و ویرابکس

♦️درمان جراحی به ندرت مورد نیاز است.

♦️وان بخشی حرکتی برای بیماران مفید است.

نکته مهم ،مراقبت ازخشکی چشم است و تا برگشت فعالیت عصب، این اقدام ضروری است.

هرچند نیازی به تصویر برداری برای تشخیص فلج بل وجود ندارد اما گاهی اوقات MRI با تزریق گادولینیوم جهت بررسی مسیر عصب هفتم لازم است.

حدود ۸۰ تا ۹۰ درصد بیماران طی چند ماه بهبود کامل پیدا می نمایند و بهبودی در کسانی که فلج کامل ندارند ،سریع تر و کامل تر است.

ولی در افرادی که علائم زیر را دارند، بهبودی کندتر و ناکامل تر است:

♦️ تغییر شنوایی

♦️کاهش اشک ریزش

♦️سن بالاتر از ۶۰ سال

♦️وجود دردهای شدید گوش، صورت یا دردهای تیرکشنده

♦️وجود بیماری زمینه ای مانند دیابت و فشار خون